Επιμήκης γαστρεκτομή (sleeve/μανίκι)
Η επιμήκης γαστρεκτομή, Sleeve στην αγγλική ορολογία, είναι η πιο πρόσφατη βαριατρική επέμβαση και προκύπτει από την αξιοποίηση των εμπειριών των προηγούμενων επεμβάσεων κατά της παχυσαρκίας. Αυτή η επέμβαση παρουσιάζει, μέσα από την απλότητά της, ορισμένες ιδιαιτερότητες με μεγάλα πλεονεκτήματα, που εξηγούν τη σημερινή γρήγορη διάδοσή της. Πρόκειται για μια επιμήκη γαστρεκτομή, όπου αφαιρείται το σύνολο του γαστρικού θόλου και ένα τμήμα του γαστρικού σώματος, έτσι ώστε το στομάχι να πάρει την μορφή ενός «μανικιού» (εξ’ ου και η ονομασία που χρησιμοποιείται σε ορισμένα δημοσιεύματα). Η έκταση αυτής της αφαίρεσης ποικίλει σύμφωνα με τις διάφορες χειρουργικές σχολές. Η μέγιστη αφαίρεση αποτυπώθηκε με τον όρο «super-sleeve», ο οποίος όμως είναι μάλλον αδόκιμος, εφόσον δεν πρόκειται για διαφορετική επέμβαση. Η επιμήκης γαστρεκτομή πραγματοποιείται λαπαροσκοπικά, δηλαδή χωρίς τομή. Η επέμβαση κρατάει περίπου μια ώρα και η διάρκεια της νοσηλείας είναι συνήθως 3 μέρες.
Η δράση της επέμβασης είναι διπλή. Αφενός, περιορίζεται η χωρητικότητα του στομάχου με αποτέλεσμα ο παχύσαρκος να νιώθει κορεσμό με μικρότερες ποσότητες τροφής. Αφετέρου, μειώνεται η παραγωγή μιας ορμόνης, που ονομάζεται Γρελίνη, η δράση της οποίας συνδέεται με τις βουλιμικές τάσεις και η οποία παράγεται κυρίως από το θόλο του στομάχου. Η επιμήκης γαστρεκτομή μειώνει συνεπώς το επίπεδο της Γρελίνης στην κυκλοφορία και ακολούθως μειώνεται η διάθεση του παχύσαρκου να τρώει συχνά και μεγάλες ποσότητες. Η επέμβαση αυτή δεν τροποποιεί τη φυσιολογική λειτουργία της πέψης.
Η επιμήκης γαστρεκτομή εφαρμόστηκε αρχικά ως πρώτος χειρουργικός χρόνος μιας γαστρικής παράκαμψης. Στόχος ήταν τότε, σε υπερβολικά παχύσαρκα άτομα, να μειωθεί με την πρώτη επέμβαση ο βαθμός παχυσαρκίας ώστε να πραγματοποιηθεί, σε δεύτερη επέμβαση, η παράκαμψη υπό ασφαλέστερες συνθήκες (χειρουργική σε 2 στάδια). Σύντομα όμως αποδείχτηκε ότι οι παχύσαρκοι είχαν εξαιρετικά αποτελέσματα απλώς με την αφαίρεση του θόλου. Σήμερα η επιμήκης γαστρεκτομή εφαρμόζεται ως αυτοτελής επέμβαση με ιδιαίτερα καλά αποτελέσματα σε άτομα με πολύ υψηλό ΔΜΣ (ΒΜΙ) και παρορμητική τάση προς το φαγητό. Επίσης αποτελεί την καλύτερη εναλλακτική λύση στο γαστρικό δακτύλιο, όταν δεν υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για αυτό ή όταν ο ασθενής επιθυμεί να μην υπόκειται στη διαδικασία της ρύθμισης.
Ας σημειώσουμε τέλος, ότι η επιμήκης γαστρεκτομή, σύμφωνα με τις πρόσφατες μελέτες, φέρεται να θεραπεύει, όπως και η γαστρική παράκαμψη, τον σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ.