Κατερίνα Πιερράκου | Ασφαλιστική Σύμβουλος

Στα 37 μου χρόνια είχα κατορθώσει να φθάσω τα 132 κιλά.
Μαζί με αυτά σιγά σιγά απέκτησα και διάφορα έντονα προβλήματα υγείας (δισκοκήλη, κιρσούς, αναπνευστική ανεπάρκεια, οριακό ζάχαρο κ.τ.λ.).Τότε συνειδητοποίησα ότι πραγματικά έχω πρόβλημα.

Οι προσωπικές μου αναστολές και ανασφάλειες, με οδηγούσαν στην πρόσκαιρη λύση της κάθε ολιγοθερμικής δίαιτας, με την οποία αν και έχανα αρχικά πολλά κιλά στην πορεία όχι μόνο τα ξαναέπαιρνα αλλά και τα αύξανα.
Κατάλαβα ότι χρειαζόμουν βοήθεια και άρχισα να ενημερώνομαι για τις χειρουργικές επεμβάσεις αντιμετώπισης της παχυσαρκίας, 3,5 χρόνια πριν από σήμερα.
Μου συστήθηκε για την περίπτωση μου ο γαστρικός δακτύλιος, ο οποίος τοποθετείται λαπαροσκοπικά και μετατρέπει το στομάχι σε ένα είδος κλεψύδρας. Με λίγη ποσότητα φαγητού δημιουργείται η αίσθηση κορεσμού με αποτέλεσμα τα κιλά να χάνονται σχετικά εύκολα. Εγώ έπρεπε να απαλλαγώ από 60 κιλά αλλά και από τον φόβο που μου προκαλούσε αυτό το εγχείρημα.

Η επιλογή του χειρουργού ήταν καθοριστική στο να αποβάλλω τους φόβους μου.
Με τις γνώσεις την εμπειρία και τις ικανότητες του μου ενέπνευσε σιγουριά, ειδικά όταν μου έδωσε τον χρόνο να συνειδητοποιήσω ότι ήθελα πραγματικά να το κάνω για μένα. Ιδιαίτερα σημαντική ήταν και παραμένει η συμμετοχή της ομάδας του. Με παρακολουθούν χειρουργός, διατροφολόγος, παθολόγος, καθώς και ψυχολόγος.
Έπρεπε να καταλάβω ότι με την επέμβαση δεν θα χάσω έτσι απλά, μαγικά τα κιλά, έπρεπε να συμμετάσχω στην προσπάθεια αυτή, να αλλάξω τις διατροφικές μου συνήθειες με υγιεινά γεύματα και άσκηση.

Πριν την επέμβαση υποβλήθηκα σε πλήρη ιατρικό έλεγχο, κατά τον οποίο επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι μου.
Οι δείκτες -λόγω παχυσαρκίας-όχι μόνο δεν ήταν φυσιολογικοί αλλά με τρομοκράτησαν. Οι πιθανότητες για έμφραγμα μεγάλες. Η απόφαση μονόδρομος έπρεπε να κάνω την εγχείρηση .Έναν μήνα πριν μείωσα αισθητά το κάπνισμα.

Η ίδια η επέμβαση ήταν μικρής διάρκειας και σε 24 ώρες πήρα εξιτήριο.
Δεν θεωρώ ότι πονούσα μετεγχειρητικά, ίσως αυτό να οφειλόταν και στην πολύ θετική διάθεσή μου.Πολύ σημαντική ήταν και η ψυχολογική υποστήριξη, που είχα τόσο από το περιβάλλον μου όσο και την ιατρική ομάδα.

Για να προσαρμοστεί το στομάχι μου έπρεπε επί 1 μήνα να τρώω ρευστές ή πολτοποιημένες ή τροφές. Κατόπιν άρχισα να τρώω κανονικά με την διαφορά ότι πλέον τρώω πιο σωστά. Μασάω πολύ καλά την τροφή μου συνεπώς αισθάνομαι γρήγορα πλήρης. Ξεκίνησα να καταναλώνω πιο υγιεινά γεύματα και προσπάθησα να εντάξω ήπια άσκηση στην ζωή μου, για να βοηθήσω τον δακτύλιο να λειτουργήσει αποτελεσματικά. Έφυγαν από την ζωή μου τα έτοιμα κατά παραγγελία φαγητά , περιόρισα τα γλυκά και σταμάτησα τα αναψυκτικά.

Τώρα μετά από 3,5 χρόνια και μείον 60 κιλά με ομαλή και σίγουρη απώλεια κιλών συνειδητοποιώ ότι η απόφαση μου αυτή ήταν καθοριστική. Η ζωή μου άλλαξε ριζικά, νιώθω ανάλαφρη και πιο ευδιάθετη, έχω συνηθίσει πια τον καινούργιο τρόπο ζωής και διατροφής. Ούτως ή άλλως δεν έχω άλλη επιλογή. Αν πιεστώ να φάω περισσότερο ή πιο γρήγορα, νιώθω πόνο και δυσφορία συνεπώς ευτυχώς για εμένα υποχρεώνομαι στις νέες διατροφικές μου συνήθειες.

Παλιά ζούσα για να τρώω, τώρα τρώω για να ζήσω, χωρίς να στερούμαι βέβαια, όπως όλοι μας, κάπου κάπου μικρές γευστικές απολαύσεις, όπως ένα γλυκό ή λίγη πίτσα. Η ουσιαστική αλλαγή όμως στη ζωή μου είναι ότι αγαπάω πλέον τον εαυτό μου και του δίνω αυτά που πραγματικά χρειάζεται: αξία και λύσεις στα προβλήματα, μακριά από το δεκανίκι της υπερφαγίας. Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις, μόνο μαγικές στιγμές και αποφάσεις που αλλάζουν τη ζωή μας.